Shorehardheid
De methode voor het meten van de Shorehardheid werd ontwikkeld door Albert, Ferdinand Shore, een Amerikaanse ingenieur uit de VS. Shore ontwikkelde zijn hardheidstestmethode in de jaren twintig en patenteerde deze in 1929. Hij is oorspronkelijk ontwikkeld voor het meten van de hardheid van rubber en andere elastische materialen, maar heeft sindsdien een brede toepassing gevonden in verschillende industrieën, waaronder de lijmtechnologie.
De gemeten waarde geeft een kenmerkende materiaalwaarde voorthermoplastics en kunststoffen. Er zijn twee hoofdschalen voor de Shorehardheidstest: Shore A en Shore D. Voor hotmelts wordt gewoonlijk de Shore A-hardheidstest gebruikt.
De meetmethode met de durometer
Het meetapparaat van de Shorehardheidstester bestaat in wezen uit een geveerde pen van gehard staal.
Voorbereiding van het materiaal: De hotmelt wordt op een egaal oppervlak (in een testlichaam) aanbracht en men laat hem afkoelen en uitharden.
Meting: Het testlichaam wordt verticaal op het oppervlak van de hotmelt gedrukt, tot hij een gedefinieerde penetratiediepte bereikt. Dit proces duurt normaal enkele seconden. De penetratiediepte wordt dan gemeten
Uitlezen van de hardheid: Deze wordt op een schaal van 0 Shore (2,5 millimeter penetratiediepte) tot 100 Shore (0 millimeter penetratiediepte) gemeten. Daarbij komt de schaalwaarde 0 overeen met de maximaal mogelijke penetratiediepte, d.w.z. het materiaal biedt geen weerstand tegen het indrukken van de pen. Daarentegen komt een schaalwaarde van 100 overeen met een zeer hoge weerstand van de lijm tegen penetratie en wordt er praktisch geen indruk gemaakt.
De Shorehardheidstest is een snelle en relatief eenvoudige methode om de hardheid van hotmelts te karakteriseren en een onderscheid te maken tussen de consistentie van diverse partijen of materialen.
Lijmen met een hogere Shorehardheid A zijn stijver en minder elastisch, terwijl die met een lage hardheid weker en flexibeler zijn.
Vrijstromende hotmeltgranulaten hebben bijv. een relatief hoge Shorehardheid. Lijmen die in de schuim-/bekledingsindustrie worden gebruikt, vertonen een lage Shorewaarde, omdat lijmverbindingen flexibel moeten zijn.
Het is belangrijk op te merken dat de Shorehardheid geen directe meting is van de sterkte van het materiaal, maar eerder van de weerstand tegen penetratie. Daarom kan deze alleen als indirecte aanwijzing voor de sterkte en flexibiliteit van de hotmelt dienen.